پيدای نا پيدا

فصل ِ  شكوفايی  شده , ترك  بهاران تا  به كی                  

پيدای   ناپيدای ما,  دوری   زياران   تا به كی

پژمرده شد دور از تو جان , باقی نماند از دل نشان                 

اي ساقی صاحبدلان,  دور از خماران تا به كی

پشت    درخت آرزو ,   هر بوته  می نالد كه كو                   

بنمای  رو  بنمای رو  ،   ترك  بهاران   تا به كی

گرم  است  خوش بازار تو ,  عالم همه  بيمار تو                    

از دوری   ديدار تو , گر يم چو باران تا به كی

زيباست   ای  گل چيدنت , بوسيدن و بوييدنت                    

در  انتظار  ديدنت  ,   چشم انتظاران   تا به كی

مست است جان با بوی تو ,مشتاق وصل كوی تو                

دور است  ماه روی تو  ,    از بی قراران  تا به كی

راه   چمن  را  باز كن , با  سبزه ها  پرواز   كن                 

ديدار گل   آغاز كن   ,  دل در كناران   تا به كی

نجوای خورشيد از شما  ,  غوغای توحيد از شما                  

گلزار   امّيد   از   شما   , ترك بهاران  تا به كی 

                              محمد روحانی ( نجوا کاشانی )