البته گفتن اين نكته خالي از لطف نيست كه همانطور كه به چشم آمدن ها درجه دارد از چشم افتادن ها هم درجه دارد. هرگز خودم را در سطح و درجه دوستان شاعر توانايي همچون فردوسي، سليماني، شعباني، جعفري و.. نمي دانم. اما در همين درجه اي از شاعرانگي كه هستم گفتم همدلي و همفكري و حمايت خودم را از گفته هاي سيد نشان دهم كه خاموشي در اين وضعيت عين خيانت است.

سلام دوستان
گفتنی ها را گفتید کاش کسی بود و می شنید
کاش گوش شنوایی پیدا میشد
لرستان شاعران زیادی دارد بعضی هاشان شاید قدرترند از شاعرانی که تریبون دارند اسم دارند و ... من با هیچ انجمنی ارتباط ندارم اما میدانم شاعران شایسته و مستعدی در این استان محروم هستند که بنابه دلایلی ناشناسند با این حال ایا این انتظار زیادی است که حداقل دو نفر بعنوان نماینده هر سال حق شرکت در این همایش را داشته باشند؟
من هرگز به این همایش دعوت نشده ام میخواهم بدانم چرا؟
حداقل سالی ده تا کنگره شرکت میکنم تا الان قریب به نود رتبه دارم که کاش نداشتم در این سالهایی که کنگره شرکت کردم از شعر دور شدم شعر هم از من دور شد نمیخواهم دوستان برداشت اشتباه کنند این رتبه ها ملاک شاعر بودن من نیست و میدانم که میفهمید چه میگویم

سلام،من خودمو شاعر نمی دونم،نه اصلا،راه زیادی پیش رو دارم،ولی در حد خودم ازادبیات می دونم وبه شعراحترام میذارم،خوندن نظرخانوم شعبانی به دلم گفت بنویس
من شهرستانی ام،وگیلانی یک شهرکوچک،تازه در تکاپوی راه انداختن یک انجمن ادبی هستم(دراین حدکوچک!)نه کسی هست که دستمان رابگیرد و بالاببرد نه کنگره ای،همایشی البته دردوران دبیرستان و دانشجویی بنیانگذار کارهای ادبی بوده ام ومقام هم آورده ام،اما امکانات ما درمقابل دوستان پایتخت نشین،صفره!یعنی شما اوضاعتون از من بدتره؟ولی چاره ای جز امید و صبوری نداریم
درلابلای ناامیدی ها،استادقزوه ی عزیز به وبلاگم تشریف اوردند و اینجا رو به من معرفی کردند تا کورسوی امیدم خاموش نشود
اما شعرخوانی درمحضرآقا که جای خوددارد،همه دوست داریم باشیم،چه شعرهایمان خوب باشد و چه بد!اصلا رسم عاشقی آدم را می کشاند.ما که درلیست نیستیم،اما امیدواریم روزی راه یابیم و تجربه کنیم این همه عشق و شور را.
به امید موفقیت تمام شاعران عزیز و...

همیشه سلام
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات همه دوستان و فرهیختگان عزیز این محفل
من کاری به بحث تهران نشین یا شهرستان نشین بودن ندارم چرا که به عقیده بنده کرج و قم و اصفهان و مشهد و... هم به معنای واقعی شهرستان نیستند! شهرستانی که ما می خواهیم به چشم بیاید شهرهای کوچکی مثل گتوند است که اگر قیصر نبود هنوز هم نامش به گوش خیلی ها نخورده بود! شهرهایی که مردمش هنوز هم اگر بشنوند پیشه ات شاعری است به چشم دیوانه ها دیده و به باد تمسخر می گیرندت! شهرهایی که هنوز نمی دانند انجمن شعر چیست نمی دانند کتابخانه چیست نمی دانند اینترنت چیست! هنوز هم اگر اسم سایت شعر و کنگره و جشنواره و دیدار رهبری و اینجور چیزها را پیششان بیاوری با چشمان گرد شده می پرسند: یعنی اینجاها می رید چیکار می کنید؟!! اگر ساکن چنین شهرهایی باشی و بر حسب اتفاق علاقه و کششی به هنر در خود احساس کنی باید یک عمر با افکار شهر، با افکار هم شهریان و حتی با افکار خانواده و نزدیکانت بجنگی باید هر لحظه منتظر این باشی که یک نیروی بیرونی وادارت کند برای همیشه از خواسته هایت دست برداری و این وسط اگر با بی مهری اهل آن هنر و کسانی که به نوعی مریدشان شده ای هم روبرو شوی دیگر هیچ انگیزه ای برایت باقی نمی ماند!
شاید این را کسانی که هیچگاه در چنین شهرهایی زندگی نکرده اند نتوانند درک کنند اما می دانم خیلی از شما دوستان می دانید من چه می گویم!
سید محمد امین جعفری را می شناسم و می دانم که برخلاف خیلی ها همیشه خودش را فراموش کرده و حامی دیگران شده حتی اگر به ضررش تمام شود حتی اگر به چیزهایی متهم شود که حقش نیست!
می دانم یکی از کسانی که مورد حمایت این سید بزرگوار قرار گرفته من بوده ام.اگرچه هرگز شایسته ی این فداکاری نبوده ام اما در مقابل لطف بی دریغششان سر تعظیم فرود می آورم و از اساتید ارجمندم خواهش مندم دغدغه هایشان را به فال نیک بگیرند و خدای نکرده قضاوتی نکنند که در خور ایشان نباشد
پر حرفی ام را به بزرگواری خود ببخشایید و از دعای خیر بی نصیبمان مگذارید
یا حق...

سلام امین جان مطلع شدم امروز صبح با چند تن از جوانان همچون حسنا محمد زاده و سایرین تماس گرفته اند هر چند این تماس با تاخیر زیاد کمی جای تامل دارد ولی همین که این دوستان دعوت شده اند باید از متولیان برنامه تشکر کرد - ما که همچنان نیستیم البته - یا علی

از : علیرضا آیت اللهی
« شعر »

ای که گفتی « شعر »
شعر بارانم .

پس ببار ای شعر؛
بر همه شاعر ؛
؛ که ندارد شعر
نه که چون خورشید؛
نه که چون دریا؛
نه که چون حُرمی ؛
نه که چون ابری؛
اوست یک تصویر ،
از سرابی چند ،
با جوایز خود ،
از سرآبِ سرند !

بشنویش شاعر ...
.... و بیا و مخند ! ؛
گریه دارد این
قصٌه ی کهنه :
شعر ناگفته ،
درٌ ناسفته
پیر و پست و پول ؛
همه را رفته...

آی ! گفتی شعر ؟!
شعر بارانم...
شعر بارانم ....
کشک یک من چند
باقلی باشد ، بهر مُلک خجند ...

امین جان برادر عزیزم ، لحنت لحن من نیست ولی حرفت حرف من است
من شاعری جوان و همیشه امیدوارم ، اما این روزها روزهای دلسرد شدن است - حرف من گلایه از شخصی چون جناب قزوه نیست که لااقل محبت ایشان بر من ثابت شده است (بی تعارف)
اما امروز میخواهم صریح و صادق صحبت کنم ، مثل شما با زبان روزه ... پس امیدوارم اساتید ارجمندم آزرده نشوند ، من به واسطه شروع شعر با سن کم همیشه مورد تشویق همین دوستان بوده ام اولین بار در 16 سالگی در جلسه دیدار شاعران با رهبر حاضر شدم و در اکنون جوانی 23 ساله ام ، اگر ملاک افتخارات ادبی به جرئت می کنم در این هفت سال هیچ شاعری در کشور به قدر من و علی فردوسی برگزیده کنگره ها نبوده اند ، تندیس های بی شمار خانه ام گواه این ماجراست ، حاضرم دوستان نام یک کنگره شعر کشور را بیاورند که من لوح تقدیر آن را نداشته باشم .
اوایل می گفتم خوب نوجوانم و نباید بخوانم ، ولی هر سال یک نوجوان در جلسه دیدار شاعران می خواند اسم نمی برم ولی این نوجوانان عزیز که آینده درخشانی انشاالله خواهند داشت صرفا با روابط (یکی دوست رییس یک موسسه و دیگری شاگرد فلان شاعر بود) شعر خوانند ، گواه صحبتم مصاحبه خود جناب قزوه در هفته نامه پنجره دوسال پیش است که نام مرا به عنوان کسی که باید به عنوان جوان ترین فرد می خواند و نخواند آورد و متولیان وقت را ملامت نمود (سندش حی و حاضر است ) هر سال در پایان جلسه چند نفر از جوانانی که شعر خوانده بودند می گفتند شما باید می خواندی و پیش کسوتان با تاکید می گفتند شما سال بعد حتما می خوانی .
من لیست کاملی از شاعران جوانی که در سال های 85 تا 92 شعر خوانده اند (و برخی چند بار خواننده اند ) را دارم فیلم ها را هم دارم حاضرم بنشینیم و سوابق دوستان را بررسی کنیم ، به همین ماه قسم شاعری در جلسه دیدار با شاعران شعر خواند (و شعر ضعیف خواند) که من قبل و بعد از برنامه حتی یکبار هم ایشان را در فضای ادبی (چه مجازی و چه حقیقی ) زیارت نکرده ام . برسیم به امسال
از عید تا همین یک هفته پیش بارها و بارها توسط دوستان حوزه به من گفته شد که امسال جزو شعر خوان ها هستم (حتی دوبار خود جناب قزوه با تاکید گفت امسال حتما می خوانی ) . حتی دوبار از من شعر گرفتند ولی متوجه شدم حتی امسال دعوت هم نیستم .
جالب این است که می گویند امسال به کسانی که تاکنون نیامده اند میدان داده اند ، با این حال من می شناسم دوستانی را که هر سال بوده اند و امسال هم هستند (بحث من پیشکسوتان نیست که احترام این اساتید بر همه ی ما واجب است )
من اصلا مسائل را شخصی نمی کنم که این کار کوته فکران است ، مطمئنا اساتید شورای انتخاب با من کدورتی ندارند چرا که فهمیدم شاعران جوان و موفق بسیاری امسال دعوت نیستند . شاعرانی که به گواه همین ارگان ها شاعران جوان موفق اند . همین سه هفته پیش در جشنواره علی اکبر پنج نفر به عنوان جوانان برتر گروه ادبیات انتخاب شدند که از این جمع دو نفر شعر و بقیه داستان بودند و من نیز جزو آن دو نفر بودم ، یعنی واقعا حق من نیست ... حق علی فردوسی نیست ، حق رضا نیکوکار نیست ... حق زهرا شعبانی نیست ... حق حسنا محمد زاده نیست ... اگر حق اینها نیست که ...
امین جان ، من شعر خوانی در دیدار شاعران با رهبر را دوست دارم ، همه ی ما می دانیم که این برنامه اساسا معنوی ست ، و شاید برای امثال من از جوایز صد ها کنگره ارزنده تر است ، این است که وقتی این رویداد از ما دریغ می شود دلسرد می شویم ، من اگر در هزار کنگره شعر به ناحق برنده نشوم حرفی نداشته و ندارم .

جناب قزوه ، جناب اسماعیلی ، جناب سعیدی راد ، و جنابان دیگر ... همه ی شما اساتید من هستید و احترامتان بر من واجب است . امیدوارم توهینی نکرده باشم که اگر اینگونه است همینجا عذر مرا بپذیرید و بگذارید به حساب جوانی و ناپختگی

یا علی - علی سلیمانی

سلام.
هنوز هم به همدلی و همصدایی حقیقی خودمان اندک امیدی دارم ...
چقدر حرف هاي مشترك در اين پنجره هاي باز شده مي توان خواند اما من به سهم كم خودم فقط همه دغدغه ها را تاييد و پاي دردل هاي بحق را امضا مي كنم چرا كه يك بار با حرف زدن در حياط خلوت، مورد بي مهري دوستاني قرار گرفته ام كه پيش از اين جواب پيامك هايم را مي دادند اما بعد از آن صحبت هاي صميمي! ديگر ما را داخل آدم حساب نمي كنند...

سيد محمد امين جعفري عزيز، علي فردوسي مهربان، زهرا شعباني عزيز دلم و... اين حرف ها فقط ما را از چشم ها مي اندازد...

هوالعادل
هرکار کردم که مثل همیشه ی رضانیکوکار سکوت پیشه کنم و بغض چندین ساله را باز نکنم لطف زلال برادرانم علی سلیمانی و علی فردوسی که آن ها را نیز از همین جشنواره های شعر که آن را نیز عده ای به کم لطفی خود، نمی بینند و نمی خواهند ببینند نگذاشت . در طول این سال ها که خاک مقدس صحنه ادبیات را خورده ام و می خورم بارها و بارها شاهد اجحاف هایی در حق خود و تعداد انگشت شماری شاعر دیگر بوده ام و در مقابل بسیار بوده اند که هنوز پا به عرصه ی شعر نگذاشته صاحب منصب و مقام و پست و....شده اند که اگر مرورکنی کارنامه ادبی شان را دریغ از لااقل یک شعر. اشتباه نکنید دوستان حمل بر خودستایی نشود من نه خود را شاعر می دانم نه منتقد و نه هر چیز دیگر.برای منِ رضانیکوکار از تمام این سالها همین کافی ست که مادری با چشم های بارانی بگوید هر وقت می روم مشهد و وارد حرم علی بن موسی الرضا(ع) می شوم با شعر زائر بارانی شما ورود می کنم . به والله همین برایم کافی ست از همه ی زرق و برق های دنیایی که به چشم دیده ام نادیده های بسیار را.
علی سلیمانی علی فردوسی
. این روزها می گذرند، این بحث ها تمام می شوند و ما دوباره آرام می شویم مثل سال هایی که پشت در ماندیم، مثل سال هایی که صف به صف جلوتر آمدیم تا حذف شدیم. حذف شدیم چون مرتب جلوی چشم دوستانمان نبودیم چون گمان می کردیم شعرمان گویای شایستگی مان است و از ماه ها قبل دنبال پیگیری کننده و میانجی و اینجور چیزها نمی گشتیم.نه نامه ای نوشتیم نه شعری فرستادیم نه تلفنی زدیم . این روزها می گذرند و خدایی که در این نزدیکی ست می بیندمان...
ماه پربرکتی است دعای خیرتان را محتاجم

ان الله مع الصابرین
رضانیکوکار
رشت

برای امثال من شعرخوانی در بیت رهبری مثل ایستادن در یک صف بوده است. سال ها به این جلسه دعوت نشدم و بعد از چندین سال صبوری و تلاش بالاخره توانستم به این جلسه راه پیدا کنم. سال اول در ردیف آخر نشسته بودم و هر سال یک ردیف جلوتر آمدم تا سال گذشته به ردیف یکی مانده به اول پشت سر دوستانی مثل امید مهدی نژاد عزیز رسیدم. گمان می کردم شاید امسال دیگر نوبت به من رسیده باشد اما گویا وقتی به اینجای صف می رسی باز باید بروی ته صف و قرار نیست به صف اول برسی. من برای اینکه افتخار شعرخوانی در این جلسه را پیدا کنم راهی غیر از تلاش شاعرانه و بهتر سرودن بلد نیستم البته دوستانی مثل رضا نیکوکار هستند که از من مقدم ترند و ای کاش دست کم آنها دعوت می شدند. ای کاش روزی روزگاری انتخاب شاعران برای شعرخوانی آئین نامه و دستورالعمل مشخصی پیدا کند تا همگان تکلیف خود را بدانند.

سید امین جان جعفری
ادبیات کشور متاسفانه دست آقایانی افتاده است که برای دوستان و رفقای پایتخت نشینشان عزت و احترام قابل اند
چاپ کتاب توسط تکا-دعوت برای بیت رهبری در نیمه ماه مبارک و جلسات شعر آیینی بیت و دیگر حقوق مختص این عزیزان است
و ما شهرستانی ها باید در صف بمانیم تا مگر یک روزی با رابطه یا شعر تقدیمی نوبت به ما برسد
که ما هم اهلش نیستیم و ایمن کار را نخواهیم کرد
به قول نیما آن که غربال در دست دارد از پی می آید
اینها ماندگار نیست
بی خیال
بارها شعرم را خدمت آقا فرستاده ام و ایشان نیز تفقد فرموده اند
نیازی نیست که منت این آقایان را بکشیم
تا پشت تلویزیون همه ما را در کنار رهبری ببینند
اینها می گذرد اما قبامتی هم هست

البته گفتن اين نكته خالي از لطف نيست كه همانطور كه به چشم آمدن ها درجه دارد از چشم افتادن ها هم درجه دارد. هرگز خودم را در سطح و درجه دوستان شاعر توانايي همچون فردوسي، سليماني، شعباني، جعفري و.. نمي دانم. اما در همين درجه اي از شاعرانگي كه هستم گفتم همدلي و همفكري و حمايت خودم را از گفته هاي سيد نشان دهم كه خاموشي در اين وضعيت عين خيانت است.

درود ها برادر خوبم جناب جعفري
درود ها بر شما و دغدغه هايتان

من حرف ها دارم