چند مدت پیش شعری زیبا از استاد قزوه خواندم با مطلع:  "در شهر یکی نیست چو چشمان تو خونریز" که این موجب شد   فی الحال غزلی تراوش کند (با اندکی وام )،که امیدوارم  در نظر شما بد جلوه نکند-متشکرم

ای زلف تو چون چلّه و احساس برانگیـز

عطر نَفَست همچو مسیحاست دل انگیز

آن شرجیِ چشمان تو چون نیمه ی مرداد

مردادِ تــو صد طعنــه زَنــَـد بر منِ پاییــز

"ای اشک تو ام باده و چشم تو پیاله"

دُرّ از نِـگهت ریــزد و دامانِ تو گلریــز

هر لحظه نَمی از بَصَرم گشت سرازیر

ای بغض فروخورده به یکبـــاره فروریز

تیر مژه ات چون نوک پیکان دو لب تیز

آن پیچ و خم زلف تو هر لحظه بلاخیز

صد لشگر چین از قَدَمت گشت هراسان

تو فاتــح میدانی و تو خســرو ی پرویــز

"ساعد" به گریبان دِلش دست بیفشان

وز هرچه بجز ماتم عشق است بپرهیز

آمل-محمدسعیدشیخ