ردیف چند غزل از نگفته های من است

بت من است و گمان کرده ام خدای من است

کسی که از من و شعرم خوشش نمی آید

کسی که عاشق من نیست٬ مبتلای من است

که او همیشه ی من٬ من به ندرت اویم

که من به تلخی او٬ او به اشتهای من است

پناه می برم از دست او به آغوشش

که امن نیست٬ بیابان نینوای من است

اگر چه زنده از این جنگ بر نخواهم گشت

خوشم که شهر٬پس از من٬ پر از صدای من است

کجای من شده بود عاشقش٬ نمی دانم

که خواب رفته و بیداریش برای من است

چه خوب می شد اگر عشق چیز خوبی بود

و یا کسی که جدایی از او عزای من است