ديشب به چشمان تو دادم جان خود را

امشب به پايت  مي دهم ايمان خود را

من كشته آن يك نگاهم پس تو امشب

بايد بخواني بر من " الرحمان"  خود را

آواره ام آواره خويشم كه هر شب
 

در جست وجويم روح سرگردان خود را

تنهاي تنهايم مرا آيينه اي نيست

پيدا كنم تا قطعه پنهان خود را

 

هر سوي من ظلمت ، تباهي، آه ، اندوه
 

با اشك روشن مي كنم زندان خود را
 

مثل كويرم : تشنه ، خشك و ساكت و سرد
 

بر من بباران باز هم باران خود را