گفتم خیال وصلت ،پیوسته در سر آید                          گفتا خیال  خوبیست ، باید مکرّر آید

گفتم دلم ز صد ره ،آمد ولی نخواندیش                        گفتا بگویش این بار،از راه دیگر آید

گفتم که خون دلها، از جام دیده خوردم                        گفتا بخور پیاپی ، کز دست دلبر آید

گفتم که لعل و یاقوت در کاسه من انداز                       گفتا که  بوسه ما ، بهتر زگوهر آید

گفتم دعایم ای دوست، هرگز نشد اجابت!                     گفتا مجیب دلها، در پیش مضطر آید

گفتم که ماه رویت ، در منظرم نیامد!                           گفتا نظر نداری، پس چون به منظرآید؟

گفتم که راز دل را، میگویم آشکارا                            گفتا  که سرّ جانها ،  ناگفته بهتر آید

گفتم که درد تن را بستان و جان رها کن                      گفتا که از طبیبان، کی این سخن بر آید!

گفتم گناه من را ، آیا شود  ببخشی؟                           گفتا شفاعت  ما ،  در روز محشر آید

گفتم شراب صافی، کی در پیاله ریزند؟                        گفتا دمی که ساقی،در حوض کوثر آید

گفتم که دوری تو، جان را به لب رسانده                     گفتا برو و خوش باش این غصّه هم سرآید

گفتم چرا دل من، میلش به خاوران است؟                     گفتا که شمس موعود، از سوی خاور آید

گفتم چه بیت نغزیست، ابروی دلربایت                        گفتا همین دو مصرع،سرمشق دفتر آید

گفتم که فانی از تو، آب بقا طلب کرد                          گفتا بگو که بی سر، در پیش ساغر آید

دکلمه شعر فوق را میتوانید از لینک درج شده دریافت کنید