يك روز مي آيي كه ديگر جا ندارد
قلبي كه غير از تو كسي حالا ندارد

می خشکد از دوری تو نای نفس هاش
يخ مي زند ؛ عادت به اين سرما ندارد

این زخمه بر تار دلش مي ماند آخر
وقتي بيايي شور اول را ندارد

هر اتفاقي ممكن است اينجا بيفتد
وقتي كه اين امروزها فردا ندارد

هي غوره ها انگور شد انگورها خشك
پس غوره ها در خود چرا حلوا ندارد؟

بايد بيايي زودتر حتي خدا هم
آن اشتياق قبل را حالا ندارد

"اين شعرها ديگر براي هيچ كس نيست"
وقتي كه مي بارد ولي دريا ندارد

*
این جمعه هم رفت و نیامد آن که بی او
دل طاقت ماندن در این دنیا ندارد

شکیبا غفاریان