زمان می گردد امشب گرد یک مرد

جهان شد کعبه و آغوش واکرد

دخیل ذوالفقار حیدرم که

به برق او شده گرم این دل سرد

نسیمی از دل کعبه وزید و

شمیمی از "ولایت" با خود آورد

"ولایت" ساحل امن الهی ست

که بر هم می زند شیرازه ی درد

تمام شادی از یمن غم اوست

سراسر سبز شد دنیایی از زرد

پلنگی می شوم با ماه رویش

ببازانم! به عشقش می زنم نرد