ای عـــــلی ، ای آفــــــرینـــــش را هــــدف

ای رسالــــــت را تــــــو دُرّی در صــــــدف

ای شهامـــــت ای شجـــــاعت ای ســـخــــا

ای عطوفــــــت ای محـــــــبّت ای صـــــــفا

ای صــــــلاة و ای صیــــــام و ای جــــهـاد

ای که هستــــــی دیــــــن خاتـــم را عمــــاد

ای صــــــراط و حــــقّ و ای میزان عــــلی

ای یقیــــــن محــــــض و ای ایـمان عــــلی

نوح و خــــــضر یوســــف و عیسای مــــا

ای کلیـــــم الله تـــــو ای مـــــوســای مــــا

ای که در هنــــگامـــه ی پیکار و جنــــگ

عرصــــه را بر لشـکری سازی تو تنــــگ

ای امیــــــر قـــــافلـــــه ســـــالار عــــشق

ای همـــه معشـــــوق و ای دادار عــــشق

ای کــــــه درگاهی تـــــو شهـــر علــــم را

 همچو خورشــــیدی تــــــو نور حــــلم را

ای که حــــــبّ تــــــو بُوَد مـــزد رســــول

ای تو تنهــــــا کـــــفو و همـــتای بــــتول

ای تو هـــــمره مصطـــفی را هــــر زمان

راز دار جـــــمــــــله اســــــرار نهــــــــان

ای که مقصودی تو از جـسر و صــــراط

عابـــــــران را مر توئـی شـرط و منــــاط

ای خــــــدا را اســـم اعـظــم ، بو تــــراب

ای سعـــــــادت بی تــــــو مـانند ســــراب

ای امــــــام اتقیــــــا ، ای مــــــرتضـــــی

وارث عـــــلـــــم نبــــــی مصـــــــطـــــفی

ای عبــــــادت های مــــــا را روح تــــــو

مبتــــــــلایــــان بــــــــلا را نــــــوح تــــو

ای سجـــــــــود و ای رکـوع و ای قـــیام

ای که نعمــــــت بــــا تو می گــــردد تمام

ای که دیــــــن از همـّـــــتت بالا گـــــرفت

روی « لا » پیـرایـه ی « الا » گــــرفت

ای هــــــژبر ســـــالب غالــــــب علــــــی

ای امـــــــام مشــــرق و مـغـــــرب علــی

شیــــــر روز و زاهـــــد شـب زنــــده دار

ای همـــــــه تسلــــــیم محـــض کــــردگار

ای تو تفــــــــسیر کـــــــــــتاب ایــــــزدی

ای فــــــــروغ آفــــــــــــتاب ســـرمــــدی

ای کلیـــــــد خلقـــــــت هفـــــت آسمــــان

غایــــــة قصـــــوای مخلــــــوق جــــهان

ای تو بــــــــاب رحمـــــــت ربّ صـــــمد

باز باش ای بـــــــاب رحمـــــت تــــا ابـد

باز بــــــاش ای بــــــاب ابــواب نجــــات

بـــــــاز بـــــــاش ای باب ابواب حــــیات

باز بـــــــاش ای بــــــاب عزّ و افتخـــــار

باز بـــــــاش ای بـــــاب فیض کـــــردگار

باز بــــــاش ای باب جاویـــدان عشـــــق

باز بــــــاش ای باب ره جویان عشـــــق

باز بــــــاش ای باب ابــــــواب بهـــــشت

تا شـــــــود نیکو بشــر را سـرنـــــوشت

باز بـــــــاش ای بـــــاب بر روی بشـــــر

 ای تــــــــو امّ البـــــــاب میـــــنـوی بشر

باز بـــــــاش ای بـــــــاب إنعـــام خـــــدا

تا نـــــــوا یابنـــــــد خلــــــقی بـــــی نوا

باز بــــــاش ای بـــــاب امّـــــــید و رجا

تا که بر آیـــــــد ز دلهــــــامــان دعـــــا

باز بــــــاش ای بــــــاب علـــــم مِن لَدُن

خلـــق را محــــــروم از علمـت مکـــــن

باز بـــــــاش ای بــــــاب عشـاق خـــــدا

بــــاب شیــــــــدایان مشتــــــــاق خـــــدا

بــــــاز بــــــاش ای بـــــاب گنــج ایزدی

بـــــــاب گنــــــجی بیکران و ســـــرمدی

باز بــــــاش ای بــاب نـــــور و روشنی

چون تو بـــــاب گلســــــتان و گلشنـــــی

مـــــــا همـــــــه محتاج لطفـیم و کـــــرم

ما گــــــدائیم و تو هستــــــی محتــــــشم

مــــــا گـــــــدائیم و گـــــــدائیم و گــــــدا

بی نوائیـــــــم و تـــــــوئی مـا را نـــــوا

ما همــــــــه افتـــــــادگانـــیم ای امـــــیر

دست گیـــــــر افتــادگان را دســـــت گیر

ما همـــــــه کـــوران ره گـــــم کرده ایم

گر نگــــــیری دســت مـــــا را مرده ایم

چشــــــــم عالــــم را تو هستـــــی توتیا

خــــــاک آدم را تــــــو هســـــــتی کیمیا

نوریـــان را چـــــون تــــو هستی راهبر

راه بــــــر ایــــــن خاکــــــیان را راه بر

روشنــــــای چشــم مـــــا از نور توست

هر دو عالــــــم میهمان ســـــور توست

خلـــــق را بنگــــــر همــه محتـــــاج تو

افســـــــر لــــــولاک شاهـــــا تـــــاج تو

خلـــــــق محتــــــــاج عـــــدالت را شها

یاوری کــــن یـــــاوری کـــــن ، ره نما

حاجــــــت خلـــــق خـــــدا را نک بر آر

از نیـــــــام خود بـــــــرون کن ذوالفقار

ذوالفقــــــــارت را برون کـــــن از نیام

تا بگیــــــــری از لئیمـــــــــان انـــــتقام

ای ولیـــــــد قبـــــــله گـــــاه مســــلمین

ای به رتبــــت برتـــــــر از روح الامین

ای نمــــــــای ایــــــزد ای مــــــرآة حق

ای تـــــــو را آئینـــــــه تنهـــا ذات حق

ای عدالــت را تـــــــو میـــــزان و عیار

ای تواضــــــع ای متـانـــــت ای وقــــار

ای تـو روح و دیــــن مـــا همچون بدن

بی تو بی روح است دین را جسم و تن

ای انیــــس مصطـــــفی در روز و شب

خار چشـــــم کافـــــری چــــون بو لهب

ای دل مؤمـــــن تـــــو را مســکن علی

ای زبـان در وصــــف تو الـــــکن علی

ای کلــــــید مخــــــزن گـــــنج رســــــل

خلــــــق اوّل ، روح اعظـــــم ، عقل کل

ای ز رویـــت گشتـــــه تابان مهر و ماه

محـــــو در ایـــــزد ، بــــری از ما سواه

ای هـــــمه اخـــــلاص و پاکــی و شرف

ای تــــــو را تنهـــــا رضـــای حق هدف

ای که حســـــرت می خــورد بر تو مَلَک

ای طفـــــیل خلقـــــت تـــــو نـــــه فلـک

ای امــــــام و مقــــــتدای اهــــــــــل دل

رهنمــــــا و رهگــــــــشای اهـــــــل دل

ای تو جـــــــان و جمله عالم همچو تن

بی تو هرگــــــز خـــــود  مبادا این بدن

ای امــــــانت ای صـــداقــــــــت ار تُقی

ای تــــــو را زیبنــــــــــده تــــاج لافـتی

باب نعمــــــــــت باب حکمـــت باب علم

باب رأفت ، باب رحمـــت ، باب ســـــلم

باز بـــــاش ای باب نعمــــت ، باز باش

باز باش ای بـــاب حکمـــــــت باز باش

باز باش ای بـــــاب ایمـــــــان باز باش

باز بــــــاش ای باب عرفــــان باز باش

باز باش ای بـــــــاب عـــــزّت باز باش

بــــــاز باش ای بـــاب شـوکت باز باش

باز بــــــاش ای بــــــاب تقوی باز باش

بــــــاز باش ای باب بر مــــــا باز باش

باز بــــــاش ای بــــاب رحمت باز باش

تــــــا ابـــــد بر روی امّـــــــت باز باش

باز بــــــاش و باز بـــــــاش و باز باش

       باز بــــر اهـــــــل نیــــــــاز و راز باش