می‌نویسم روی کاغذ قصه قابیل را
ماجرای کودکان وارث هابیل را:
 
در خیالاتش به جای دست مادر، وقت خواب
می‌کشد بر موی خود پرهای جبرائیل را
 
خواب خوش بر کودک غزّه حرام و ... جای آن
بین رویاهای خود می‌بیند عزرائیل را
 
تشنه است و زمزمی می‌ریزد از چشم ترش
کاسه دستش نگه می‌دارد این تنزیل را
 
می‌نشیند روی خاک و با سر انگشت خویش
می‌کشد نقاشی لبهای اسماعیل را
 
لحظه‌ها و روزها و ماه‌های سخت جنگ
در سر او جلوه گر کردند عام الفیل را
 
دست‌های کوچک او پر شدند از سنگ‌ها
تا که بنشاند به فرق ابرهه سجیل را
 
مثل آب خوردن آدم میکشند این گرگها
هان! بگو در وصف اینها واژه ی تضلیل را
 
کودک غزه اگرچه کوچک است، اما چو مَـرد
برنمی‌تابد جنایتکاری این ایل را
 
مطمئن باشید نزدیک است آن روزی که او
در خبرها می‌نگارد مرگ اسرائیل را ..
 
سجاد شاکری
یوم القدس - 1393 ه.ش