نگاه رنگ رنگ
            تاکه برصورت نقاب افکنده ای         
     عشق را در اضطراب افکنده ای
کرده ای بر پا بساط فتنه را    
  فتنه ها در شیخ وشاب اافکنده ای
ای که دل را در مسیر آرزو 
 در طریق التهاب افکنده ای
اشک چشمان قلم سرریز شد   
        بس که  دل را درعذاب افکنده ای
عرصه شد از تنگ چشمی تنگ تنگ 
    ای  که ما را در سراب افکنده ای
تا که پوشیدی رخ چون ماه را   
خون به قلب آفتاب افکنده ای
با نگاه رنگ رنگت خلق را   
   در سوالی بی جواب افکنده ای
پرده از صورت فکن برخیز و بین   
لحظه ها را درحجاب افکنده ای
           کفتر بام نگاه عشق را                
       از چه در چنگ غراب افکنده ای