(خرچنگ)

این بار ساکت و آرام

بی هیچ حرف و حدیثی

چمباتمه زده بود

بالای سر پدر بیمار

مثل قبل ها

سربه هوا نبود

 سرکی بکشد

دلهره ای بیاندازد و

برود

خرچنگ بزرگ شده بود

و همچنان ریشه می دوانید

چنانکه نا امیدی در ما

آنقدر برای خودش جا باز کرد

که دیگر جایی برای نفس های تازه نبود

و مرگ

 صبورانه نشسته بود

و آنگاه که تسلیم شدیم

 بجای شفا

از خدا نجات اش را طلب کنیم

مرگ برخواست

در آغوشمان گرفت و رفت

از شما چه پنهان احساس کردم

وقتی امیدی نیست

مرگ هم می تواند مهربان باشد