استوای لب های تو باشد و قطبی دست های تبعیدی ام

مثل پدر بزرگ که خان ننه را از قفقاز دزدید

دگمه های راه ابریشم را یکی یکی گشود

و در چین و ماچین حیرت قزاق ها

اسبی را یله کرد که گیسوان فرو ریخته اش

نعش های بسیاری را پنهان کرده بود

اینبار که به جنوب بیایم

مشتی برف سرخ برایت می آورم

و یادم باشد

به ظهیر الدوله بروم

نغمه ای آشنا بیابم

و برای

قصر های تکیده ی ناصری

شازده ای خلف باشم

که از آپارتاید لب های قرمزت

زندان ها چشیده است .


 

www.sherastan.ir

 

wwwwww