ایمیل :   رمز عبور :        فراموشی رمز؟  


آخرین نقدها
نام ارسال کننده : جابر ترمک
درود بر اساتید گرانقدر.... - شعر زیبای استاد و نظرات خوب اساتید را خواندم. تنها چیزی که به نظرم آ   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : ابراهیم حاج محمدی
با سلام و درود. - بر خلاف دیدگاه سرکار خانم بهرامچی بر این باورم که شاعرانگی در بیت بیت این غزل که   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صادق ایزدی گنابادی
سلام - - گرچه حقیر به استقلال بیت در غزل اعتقاد دارم و کلا چالش ایجاد کردن در خصوص عدم تناسب د   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : مهسا مولائی پناه
   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : حنظله ربانی
درود - متنی ساده بود تا شعر - هم از نظر ساختار و هم از نظر محتوا - دور از شعر بود - اشعار   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمد یزدانی جندقی
سلام محمد علی رضا پور عزیز شاعر گرانقدر . - حقیر را به خوانش اشعارتان فرا خوانده اید ؛ از حسن اعتم   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمدعلی رضاپور
سلام و درود بر استاد گرانقدرم جناب خادمیان عزیز! - - استادبزرگوار! فرموده تان درست است و حقیر ه   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صدرالدین انصاری زاده
فرد اعلی نباشیم! - """""""""""""""""""""" - نمی دانم در ادبیات این کشور چه می گذرد. بهتر بگویم:   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : اله یار خادمیان
سلام و درود میلاد مسعود امام زمان بر شما مبارک باد - - جناب رضا پور عزیز بیت ششم مصرع اول   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : رضا محمدصالحی
سلام و عرض ادب - از استاد صفادل همیشه اشعار خوب خوانده ام و این بار نیز ، ضمن احترام به نظر سرکار   ....    لینک شعر مورد نظر


آرشیو کامل



Share



عشق افلاکی ( مثنوی غزل )


آه ، ای راز نهــــــــان گـــــریـــــه هـا



ای نهـــــان انـدر عیـــــان گــــــریه ها



قامــــت از اندوه تــو خـــــم می خورد



واحه ی قلـــــب مـــــرا غـم می خورد



هیـــچ کس مثــــل تو حوری وش نبود



از فــراقـــــش در دلـــــم آتـــــش نبود



جـــــذب چشـــــم تو اقاقـــــی ها شدند



فانـــــی عشـــــق تو باقـــــی ها شدند



حاصـــــل یـــــک آه تجـــــریـدی منم



سالـــــک یـــــک راه تجــــریـدی منم



سرمه بی شک سوده ی غم بوده است



تار و پـــــود حُــــزن آدم بــــوده است



دل پریشــــی هــــا گناه چشــــم توست



دل همیـــــشه ســـــربراه چشــم توست



بـــــذر آدم را خـــــدا وقتـــی که کشت



طینــــت مـــــا را خـــدا وقتی سرشت



ساخت معجونی زروح خویش و خاک



داد ترکیبیـــــش از زیبـــــا و زشـــــت



با خــــودش می گفــت کاین اعجوبه با



عشـــــق تنــــها راه یابـــــد در بهشـت



دوزخـــــی خواهـــــد شد این بالاختیـار



کج نهـــــد گــــر در بنای خویش خشت



مثنـــــوی مــــــن غـــــزل آلـــــود شد



مسجـــــدم را بــــاز می بینـــــم کُنِشت



طبع شعر من اگر جُــم مـــی خـــــورد



مـــــوج غـــــم در دل تلاطم می خورد



سینـــــه خیـــــزی هـــــای آهم را ببین



جان ستـــــیزی هـــــای آهـــــم را ببین



دل درون سیــنـــــه شـــــد آتشفـــــشان



قطـــــره ی آبی بـــــر این آتش ، فشان



دختـــــر رَز را بــگـــــو دُردانـــــه ای



از خُـــــم مـــــی ده مـــــرا پیمانـــه ای



خـــمّ می ، می جـــــوشد این دل خمّ می



خون خـــــود می نوشـد این دل خمّ می



باز زد ایـــــن مثنـــــوی ســـــاز غزل



وه غـــــزل زیباســـــت در بحـــر رمل



چون که یاد از ساغـــر و خُم می شود



در غـــــزل این مثـــــنوی گم می شود



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُــم ای خُم ای



ای تنـــــت باقـــــی و جــــانت پر زمی



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



کو؟ کجا ؟ کی دیده ماننـــــد تو ؟ کی ؟



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



هیــــچ بی تــو می توان ره کرد طی ؟



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



بـــــا تو بـــــر اسرار حق بردنـــــد پی



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



هیــچ دانی قیمـــــتت چند است ؟ هی ؟



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



ای  به قیمــــت بر تر از صد ملک ری



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



آنچنـان کـــه بســـــت بر یوســف زُلیـ



ــخا ، ببستیم  ما بـــه تو دل  تا ابــــــد



تا ابـــــد دل بــــر تو می بنـــــدیم و نی



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



هر که از نـــوش تو گردد مست ، وی



یک شبه پیمـــــاید اوصـــــد ساله راه



آصـــــف  بـــــن بــرخـــــیای  آن سُلیـ



ــمان شـــود کــــو تخت بلقیسی به طـُر



فـــَــةُ الـــعینی بـِکــَــند از بیـــــخ و پـی



ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای خُم ای



تــــو همـــــانی نیستــــی کز تو خـُمیــ



ـــنی و صدها همچون او سرمست شد



باده پیمود از تـــــو و خـــود هست شد



خــمّ می با مـــــن بگـــــو از تاکیـــــان



فاش کـــــن اســـــرار جــــان افلاکیان



در زمیــــن هـــــرگــز اگــر تاکی نبود



سینــــه ، چــــاک از عشق افلاکی نبود



بر روانـــــم یافت استیـــــلا عطـــــش



بی تـــو ، جان گو، ســر نماند بر تنش



بی تــــو ای خُم نیـــم بـِسمل می شویم



همچــــو روز اوّلیـــــن گِــل می شویم



بی تو تنگـــــی می کنــــد بر من نفس



با تو جـــــان مـــــن گریزد از قفــــس



ای تــــو سرمســـــت از لب بنت العنب



ره نیـــــابد با تـــــو در جـــانـــــم تعب



آه ، ای راز نهــــــــان گـــــریـــــه هـا



ای نهـــــان انـدر عیـــــان گــــــریه ها


کلمات کلیدی این مطلب :  عشق ، افلاکی ، ( ، مثنوی ، غزل ، ) ،

موضوعات : 

   تاریخ ارسال  :   1390/6/11 در ساعت : 12:14:13   |  تعداد مشاهده این شعر :  1333


کسانی که این شعر را می پسندند :

ارسال نقد و نظر برای اعضا

   
ارسال نظر برای غیر اعضا







متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.

عبدالله امان
1390/6/11 در ساعت : 16:38:32
درود بر شما نام خدا استعدا تان قابل احترام است
تمامش عالی بود
***********
پاسخ : سپاسگزارم از نظر لطف شما برادر عزیز و ارجمند
مصطفی پورکریمی
1390/6/11 در ساعت : 17:10:59
سلام جناب آقای حاج محمدی بزرگوار
مثنوی غزل مثنو....ای غزل مثن......وی ی زیبا و استادانه ای بود.
فقط سؤالی از محضرتان دارم در مورد این مصرع :با خــــودش می گفــت کاین اعجوبه با......
در مورد این با خود حرف زدن خدای متعال و ابیاتی که بعد از این آمده آیا......صرفا یک نگاه شاعرانه است ؟ یا مبتنی بر حدیثی است ؟........
**********
سلام بر شما و تشکر از نظر لطف حضرتعالی و دقت نظرتان / عرض شود که نه صرفا یک نگاه شاعرانه بلکه بر اساس مبانی اعتقادی است . جهان و انسان چیزی جز فعل ذات باریتعالی نیست که به امر « کن » محقق کردیده است { اذا اراد ان یکون شیئا فیقول له کن فیکون } پس همه ی هستی قول خدا و کلمه ی اوست !!!
سیاوش پورافشار
1390/6/11 در ساعت : 13:57:5
سلام گرامی
طبع روانتان و این ابیات زیبا بی شک از توانائیهای شما در امر سرودن خبر می دهد
*********
پاسخ : سپاسگزارم از نظر لطف شما دوست عزیز جناب پور افشار
حجت اله یعقوبی
1390/6/12 در ساعت : 9:7:35
سلام بزرگوار
مثنوي زيبايي را خواندم و لذت بردم.ممنون
پاينده باشي!

***********
پاسخ : ممنون از نظر لطف شما دوست گرامی
برزو علی پور (خودکار کم رنگ)
1390/6/13 در ساعت : 7:20:9
سلام جناب آقای حاج محمدی عزیز
به طور کامل اثر این پست را خواندم .
فکر کنم نخستین کسی که غزل و مثنوی را با هم در آمیخت عمعق بخارایی بود البته اگر قبل از ایشان چنین تلفیقی توسط شاعران شده باشد خبر ندارم .
این جانب حدود بیست سال قبل شعر عمعق را خواندم و یادم مانده که چنین تکنیکی در شعرش به کار برده است.
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ
*************
پاسخ : بسیار سپاسگزارم از شما جناب علی پور عزیز
سید علمدار ابوطالبی نژاد
1390/6/11 در ساعت : 22:31:23
سلام آقای حاج محمدی
احسنت خیلی زیبا بود استفاده کردم
هماره پیروز باشید
************
پاسخ : تشکر از نظر لطف شما دوست عزیز
هم اکنون 14 سال (شمسی) و 1 ماه و 15 روز و - ساعت و 33 دقیقه و 32 ثانیه است همراه شماییم 445653212.024 و زمان همچنان در گذر است ...
بازدید امروز : 2,199 | بازدید دیروز : 7,712 | بازدید کل : 121,717,667
logo-samandehi