از آن زمان که مرا با تو آشنا کردند
 تو را زمنظر چشمان من جدا کردند
 برای دیدن روشن ترین بهانه ی صبح
 دل ِ مرا به شبی بی کران رها کردند
 بلای عشق چه شیرین و جاودانی بود
 مرا چه زود به این درد مبتلا کردند
 سماعیان سحر خیز ،  در پگاه ِ امید
 هزار در به سرانگشت عشق وا کردند
برای دیدنت از دیده بر نیامد کار
چه چشم ها که درین کوچه جان فدا کردند
 کسی نگفت چرا آفتاب پنهان است
 چه شد که اهل نظر در نظر خطا کردند
مرا به شعر فراخوان که واژه های قریب
غریب را به غمی تازه آشنا کردند

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )