با بهاران می گشاید عشق در اندیشه راه
زندگی نو می شود هرگاه نو گردد نگاه

هست بی نظمی اگر ، زائیده ی هنجار ماست
در نظام آفرینش نیست هرگز اشتباه

(( فرارسیدن عید سعید نوروز و بازگشت بشکوه بهار مبارک ))
   

گل بی خار

گلـي كـــه خـار نــدارد بــه يـار مي مـانـد            

همــيشـه نيــك و بـد روز گـار مـي مــانــد

مـن و تـو چون خطری مي رويـم از خـاطـر

اگـر چـه رسم ِ خــزان وبـهـــار مـي مـانــد

بخنــد  بــا نفس ِ گــرم ِ بــا مــد ا د  بهــار

كـه خنـــده بـــر لب گل يـا دگار مي مانــد

مگر زچشم تـو نــوشد شـراب عـاطفـه را

وگر نـه دیده یِ عـاشق خمــار  مي مـانـد

مسافـر سفــر عشق تــا كـه در راه است

دل بـلا زده  چشـم انـتــظــار   مـي مــانـد

تـــو خـود نـهـانـي و در چشم آفتــابي مـا

طـلــوع  مـعـــرفـتـت  آشـكـار  مـي مــانـد

اگـــر  قـــرار  نگيـــرد  دل  تــو  در عــالــم

دل تـمـــام  جـهـان  بـي قـرار  مـي مــانـد

چگـونـــه ديـــده بـــدوزم بـــه راه آمــدنـت

بـــه ديـدگـان ز تــو تـنـهــا غبــار مي مـانـد

چنـــان كــه راز دل خويش مي كنـد افشـا

ســر ِ ارادت ِ "نـجـوا "  بــه دار مـي مـانــد

           محمد روحانی ( نجوا کاشانی )