ظلمت لغزنده

شک بود و ظلمت بود و ردی از توهم
خیر و شری پنهان شده در بهت مردم
میدان   ازادی   و زنجیری   طلایی
حتی نفس هم  کرده اه خویش را  گم
چون  پیله هایی در میان  اب جوشان
یا  مثل حس  مستی  بیدار در  خم
شب مثل روزروشن وهر روزچون شب
در رقص نورش مانده ردی از تراخم
 باران  بیاید یا  نیاید باغ  تشنه است
روح از درختان رفته وجانها شده گم
مهتاب رفت و خسته شد سوسو ازاین شب
از این شب لغزنده ی پر از تلاطم
حق کو بگو ویرانه ها رابرده  ازیاد
تا  اشیان  دارد    میان  باغ  مردم
کور و کر ولال است .چون سهمیه دارد  
یک جرعه اب و گاه هم یک مشت گندم
چون دانه ها ی منتظر در خاک هستیم
چشم  انتظار  باغبان در فصل  پنجم
پروین برهان شهرضایی-7-8-88