رنگ می بازند پیش چشمتان الماسها
لکنتی افتاده از بوی شما در یاسها

دست اگر بسته است با تقدیر بازی می کند
سنگ می نازد به خود در حلقۀ دستاسها

آسمان سیمرغ زیر خاک پنهان کرده است
شاهنامه رفته پیش مثنوی نشناسها

صبح، گندمزار زخمی بود فهمیدم که شب
ماه همدست است با دندان خشم داسها

بازهم در کربلایی دیگر از جنس جنون
بازماند از آب دست بستۀ عباسها

آبروی اینه تصویرِ در ایینه است
خاک، اقیانوس شد از دستۀ غواصها