به دور شهر مصیبت‌زده حصار کشیدند
شبی که آتش عصیان به این دیار کشیدند
به روی بیرق بر خاک سرنگون‌ شدة شهر
نشان کاوه شکستند و نقش مار کشیدند
قشون یکسره درهم‌شکسته غرقة خون شد
و تازیانه به هر اسب بی‌سوار کشیدند
نگاه تازه‌عروسان شهر، یکسره بر در
چقدر خیره نشستند و انتظار کشیدند
شبانه عده‌ای از ترس سایه‌های شبیخون
میان آتش و خون نقشة فرار کشیدند
که مرده است؟ که زنده است؟ شهر یکسره خالی است
تمام مردم این شهر را به دار کشیدند
غروب بود که با نعش مردگان سر دار
میان معرکه یک شهر بی‌مزار کشیدند
 علی اصغر شیری