کوچه به کوچه

نمی روم به خویشتن خویِ تو می کشد مرا

ساحل موج گیرِ تو سویِ تومی کشدمرا

پُر شده ازتو با ورم در غزلت شنا ورم

ای گلِ نرگسِ سحر بویِ تو می کشدمرا

ازهمه جا بر یده ام دیده یِ خود ، ندیده ام

تا بکجایِ ناکجا ، رویِ تو می کشد مرا

رو شده زیرِ پرده ام، نه زنده ام نه مرده ام

رفته توانِ رفتنم،مویِ تو می کشد مرا

گرسرِ آب می روم یا به سراب می روم

شُرشُرآبِ تشنه یِ جویِ تو می کشد مرا

خسته شدم به رهگذر خاک شدم به پایِ در

کوچه به کوچه می دوم کویِ تومی کشد مرا

پایم اگر به راه نیست رفتنم اشتباه نیست

به هرچه خیره می شوم سویِ تو می کشد مرا