نذر ماه بانوی قم
همه کس عرض ارادت به تو دارد ای ماه!
دست بر سینه و در سینه دلی همدم آه
آمدم با اتوبوسی که پر است از صلوات
چه ترافیک عجیبی است در این نیمۀ راه!
گنبد چشم‌نواز تو به هنگام طلوع
دیدنی‌تر شده از روی پل نیروگاه[1]
زائرت خستۀ راه است، پذیرایش باش
این یکی از همدان، آن یکی از کرمانشاه
خستگی بر تن او از چمدان‌هایش نیست
بی‌گمان قامت او خم شده از بار گناه
دم در، زل زده بر صحن پر از آیینه
خجل از این که چرا آمده با روی سیاه
دختری در پی معصومیت گمشده‌اش؛
خسته از هر کس و هر جا به تو آورده پناه
باز انبوهی از اندوه در این دل دارم
باز انبوهی از اندوه، دلی همدم آه...
علی اصغر شیری