ای ماه  که روی نیزه  ، جا داری

خوش بوی ز خاک نینوا داری

  تو روح علی و جان زهرایی

خوش رایحه ا ی ز مصطفی داری

تو همسفری به کاروان دل

 ا ز نیزه نگاه سوی ما داری

هفتاد و دو ذبح داده ای با عشق

احسنت به تو که  این منا داری

درمان تمام دردها با توست 

در تربت سرخ خود شفا داری

 در طوف  ضریح   خود چو بیت الله

 هر لحظه صف از فرشنته ها داری

در یای کرامتی و بر لبهات

  بر دشمن خویش هم دعا داری !

 هر چند غریب بوده ای اما

امروز هزار آشنا دار ی