من الیتیم الی الیتیم


قلم با اذن چشمانت رفیق راه خواهد شد
اگر از تو نگوید شاعرت ، گمراه خواهد شد
کسی که از مسیر نوکری برگشت بی تردید
اگر از چاله در آید اسیر چاه خواهد شد
به یاد یازده سالی که آن هم شد خزان ، امشب
علی رغم همه شب ها غزل کوتاه خواهد شد
اگر فرصت شود مثل پدر سفره بیندازی
نه تنها دوست دشمن نیز خاطرخواه خواهد شد
نداری دست خطی اذن پروازت در آن باشد
غریبی ات گریز روضه ی مداح خواهد شد
تو را کم داشت گودالی که از خون خدا پر شد
دو چندان بعد از این مرثیه ام جانکاه خواهد شد
بنازم چله ی پی در پی اردیبهشتت را
که از سوز سه شعبه همچو بهمن ماه خواهد شد
نمیخواهم که بیش از این دل زهرا به درد آید
ولی آخر چه باید کرد؟ با هر  آه خواهد شد
اگر در روضه ی گودال چیزی از قلم افتاد
به امید خدا ظهر دهم اصلاح خواهد شد

###

بیا با یک نظر مانند خود " عبدالحسین"  ام کن
چرا که عبد این درگاه " عبدالله" خواهد شد

*آگاهانه در دو بیت از قافیه ی شنیداری استفاده شده است


مرحوم علیرضا خاکساری