"آه مظلومان"
آه مظلومان مرا هرشب پریشان می کند
خاطرم را دم به دم ازپایه ویران می کند
می زند بر پیکر پوسیده ام هرشب تبر
تا به یاد آرم که عمرم رفت وهستم بی خبر
قلبها از عشق ورزیدن به هم عاری شده
جای آن بخل و حسد بر سینه ها جاری شده
هیچ کس از دوستان دیگر نمی گیرد سراغ
خانه تا روشن شود خاموش می گردد چراغ
سفرۀ بیچارگان از نان شب خالی شده
در عوض اوضاع از ما بهتران عالی شده
عدّه ای با خودپرستی  باده نوشی می کنند
عدّه ای از تنگدستی تن فروشی می کنند
عدّه ای با رانت می بندند بار خویش را
مرهمی کو تا کند درمان دل پر ریش را
"ای که دستت می رسد در زندگی کاری بکن"
مردم درمانده را بی ادّعا یاری بکن
28 / 2 / 95