...........................

در دلِ شبی سیاه
علی بود و چاه و اشک و آه
علی بود و صد نشان ز بی نشانه ها
علی بود و هیبتِ سُخن
علی بود و غیرت و سکوت
علی بود و نخل هایِ شاهدِ ستارگان
علی بود و کاسه های شیر
علی بود و رنگ زرد پیکری بلند
علی بود و ناله ها
علی بود و انتظار
علی بود و جهلِ خفته یِ بشر
علی بود و کوفیان
علی بود و حشمتِ نوادگانِ دشت هایِ سرخ
علی بود و کعبه ی تلاطــمِ قیــاس ها ...

و او ؛
قسم به ذات كبریا
پىِ ســـــعادت بشر
برایِ هر پدیده ای دلیــــل و حجّت است ؛
و از نگارِ بیتِ حقّ ، که کعبه زادگاهِ اوست‎
شکاف را به چشم هایِ خویش
به فرقِ عدل و داد
شنید و دید !

....................
محمدرضا جعفری
....................