چشمهای میشی
میوه ی ممنوعه بود و چیدمش
خم شد ان روزی که میبوسیدمش
گونه هایش از خجالت سیب شد
اخرین باری که من می دیدمش
اب شِرتی کرد و دل لرزید و ریخت
رفت و من از دور می بوئیدمش
اخر کوچه کنار ان درخت
یک نظر برگشت و از نو دیدمش
***
رفت و دل در سینه غوغا کرد باز
جنگ عقل و عشق بر پا کرد باز
رفت و من چشمم به درها پیرشد
بچه ها بابا شدند و دیر شد
قامتش در قاب چشمم حک شده
غیر از او دنیا سراسر شک شده
ماه ها و سالهائی در عبور
زندگی کردن به ضرب جبر و زور
بوته ی یاست سر دیوار مست
چشم در راه تو طوفان را شکست
اخر دالان تاریک و نمور
یک دوچرخه مانده در فکر عبور
***
بعد بیست و چند سال از رفتنش
عاقبت شد لحظه ی برگشتنش
قامتش در پیش چشمم زنده شد
روحم از بوی خوشش اکنده شد
ناگهان میشی چشمش جان گرفت
پلک زد اندوه من پایان گرفت
***
امده اما دلم ویران شده
بین این و ان چرا حیران شده
پرچم و تابوت و مشتی استخوان
کو قد و کو قامتت ای نور جان
دستهایت بسته بود وپرزدی
خاک می بارید و تو پرپرزدی
بعد هی شب امده روز امده
لحظه های خوب و پیروز امده
اخرش گم گشته ی  ایران شدی
بین خاک واه ودم پنهان شدی
یک پلاک و دکمه ی پیراهنت
ترکشی که بوده مهمان در تنت
دانه ی تسبیح و عطر وشانه ات
اه این هم از کلید خانه ات
پرچم و تابوت و مشتی استخوان
میرسد جای تو از در ناگهان
خم شدی ان روز تا بوسیدمت
خم شدم امروز و ازنودیدمت