تازه نیت کرده بودم بر دلم اوهام رفت
آنچنان که مرغ آمین پر کشید از بام رفت

گرچه شوق آسمانم بود اما تا رسید
از لبم انگیزۀ تکبیرة الاحرام رفت

داعشی وار آمد از دروازۀ  اندیشه ام
تا خودم را یافتم دیدم حلب تا شام رفت

شال و گیسوی سیاهش در زمینم خیمه زد
ارتشم با دیدنش زانوزنان در دام رفت

هرچه که ریسیده بودم با کلاف بندگی
خلعتی شد بر تنِ رعنای او آرام رفت

سالها مانند یک دیوانه درگیرش شدم
کم کم عقلانیتم در طول این ایام رفت

ظاهرا با من ولی در دل هزاران گیرودار
قصۀ پیچیده اش در راه بی انجام رفت

نوع تفسیرش به روی هیچ اسلوبی نبود
لای ذهنم از تناقض های او سرسام رفت

ریشه هایم را کشید از خاک و دست باد داد
بعد از آن برگشت و در یک راه بی فرجام رفت

هرچه عشقم را به پایش ریختم بیهوده بود

مثل دستاورد یک ملت که در برجام رفت