میمیرم از جدایی امشب شب جدایی است     یارب نگاه یارم لبریز مبتلایی است
مه ناز می نماید بر ظلمت شبانگاه           این جرم روز اول تعبیر آشنایی است  
 سجاده نیازم دیگر صفا ندارد                سائل شدم به کویش کارم دگر گدایی است
از شرم دیدگانش رویم عقیق گشته          هرچه کشیده ام من تاوان بی وفایی است
او در خیال اینکه روزی ز ره بیاییم         صبری که او نموده از فیض پارسایی است
فردای هر غروری آغاز یک سقوط است    هر کار نیک و بد را در انتها سزایی است
بشنو چنین حدیثی از دفتر حکایت      این پند دهر گردون از حکمت خدایی است