کلافه

ما را به هوای سیب سر در گم کرد         آدم   همه  را    حواله   گندم   کرد

دنبال   بهشت   گمشده   رفت  اما          از بس که کلافه بود خود را گم کرد

کوزه

در برکه غرور ماه یک روزه شکست         تندیس  خدای  عشق  در موزه  شکست     

سهراب! اگر   چه آب  گل نیست  ولی         بر  دوش  زنان   روستا  کوزه  شکست

یک جمله

یک گوشه نشست وبا کتابش ور رفت    برخاست و با  شیشه  قابش  ور  رفت

خود  را  دل  کوچه  زمستان زد و بعد       یک جمله نوشت و با طنابش ور  رفت

کلاه

بر دوش کشید و بار آهش را برد        خم شد دو سه تا بسته کاهش را برد

در راه به فکر حرف سارایش بود        باد آمد  و یک    لحظه   کلاهش را برد

بی قرار

داد    از دل   بی قرار  باید   بکنم!      یا ترک  ده  و   دیار  باید بکنم!

" امروز تو تکلیف مرا   روشن کن"      باشم، بروم چه  کار باید بکنم؟