"الا يا ايها الساقي ادركاسا وناولها"

"كه عشق آسان نموداول ولي افتاد مشكلها"

"به مي سجاده رنگين كن گرت پير مغان گويد"

كه اين سجاده مي ارزد به غمگين كردن دلها

امان از شمس تبريزي فغان از ترك شيرازي

كه مولانا و حافظ را برندآن سوي ساحلها

بيا چون بيهقي حق را محقق سازوبعدازآن

چوبيدل بيدلم بنما تو با آيين بيدلها

اگر فردوس مي خواهي به فردوسي توجه كن

كه كاخ سربلندي را بنا بنهاده با هِلها

ويا چون رودكي رودي چوجوي موليان جاري

نما تا يادگارش را رهاني از رذائلها

پس از نيماي نو انديش اگر بگذشته را درپيش

بگيري شادمان تر مي شوي با شعردعبلها

اگرچاقي اگر لاغر اگربي ساقي وساغر

بيا قدري قوي تر كن خودت را با مكملها

بقدري من به دنبالت به دنبال حس وحالت

دويدم كه درآوردي دمار از دور باطلها

"دراين شهري كه نامردان عصا از كورمي دزدند"

نيازي من نمي بينم به اقدامات كاهلها

"به مژگان سيه كردي هزاران رخنه دردينم"

هزاران رخنه را پُركن تو با تزريق ريملها

عجب خالي عجب حالي عجب معجون خوشحالي

نمودي خلق اي عالي ترين با اين شُل وگِلها

اگر درويش خرسندي ندارد بُزبُزقندي

خدايا منعمم گردان به انبوه تِراولها

لب اين پرتگاهي كه پراز چاه هاي تاريكه

گرفتي دست هركس را نبينم كه كني ول-ها

الا يا ايهاالياغي اگر رفتي به دبّاغي

بگوحالم بهم خورداز اراجيف ارازلها

پس از عمري پشيماني همينم مانده مي داني

چه دارم مي كشم بي تو من از دست خُل وچِلها