پس می زنم حتی خودم را از خودم آقا
از تو نمی خواهد دلم چون جز تو تنها را

دل کندن از اینجا برای چون منی شیدا
دل کندن است از یوسف کنعان زلیخا را

درود و دوصد درود... صله تان با خود ثامن الحجج ع

سلام جناب استاد حاج محمدی عزیز... دستمریزاد!
سروده ای فاخر یافتم... در خصوص این بیت:
ملحد از اینجا دست خالی برنمی گردد
کم دیده اند از حضرتت روکم کنی ها را؟
به نظر اینحقیر علیرغم اینکه از دیدگاه ادبی چه بسا زیبا و نغز باشد پیشنهاد می کنم چنانچه صلاح میدانید تغییرش دهید چرا که "رو کم کنی" شایسته ی هیچکدام از معصومین علیهم السلام نیست چراکه که این بزرگان زمانی که به ملحد هم نظر می کنند مبنای "روکم کنی" برایشان متصور نیست بلکه عُمدتاً از روی رافت و عطوفت است و چه بسا نمایاندن آیتی از انوار حق تعالی و هدایت که این نیز خود اعلی درجه ی رافت است...
معذلک این نظر بنده است و لزوماً هم صائب نیست ... پوزش این کمترین را بپذیرید! ماندگار باشید و رستگار...

درود بر استاد سخن حضرت دوست.
الحق که یکی از فاخرترین و زیباترین غزلهای شما این غزل است.از خواندن آن مستفیض و خشنود شدم.دستمریزاد:
تا که زمین است به گردش مدام
سایه ی آن سرو سهی مستدام....