ياد آنروز كه منزل سر كويت بوده

ديده ام گمشده در راه به سويت بوده

منكه هر نيمه ي شب با تو كنم رازو نياز

چكنم دل گرو روي نكويت بوده



وادی عشق



منكه در وادي عشق تو گرفتار شدم

همه روزو همه شب بهر تو بيمار شدم

منكه ميسوزم و از سوز زمستان داني

همه بر دار كه بودم به سر دار شدم





دیوانه



دل ديوانه اي دادي بدستم

اسيرم عاشقم من مي پرستم

مرا در وادي عشقت كشاندي

خمارم هر دل شب مست مستم





میخانه



تمام لحظه ها ميخانه هستم

الا ساقي كه من ديوانه هستم

خراب آباد عشقم خسته از درد

تو مستم كن همان پيمانه هستم





ساقی

تو را ساقي به ميخانه كه ديدم

تمام عشق و مستي را خريدم

مرا مستم كن آخر ساقي امشب

خزيدم من خميدم دل نديدم