لیــــلا همان یلدا ، یلدا همان لیـــــــــلا 

حرفی نمی‌ماند ، غیــــــــــــراز سکوتِ ما

رفتیّ و رفتــــــــــــارت ، چون لاله ولادن

همجنسِ غــــــــــم بود و ، همزادِ هر منها

شـــــر بی تو می‌آید ، شک بی تو می‌زاید

یک آدمِ دیگر ، تنهــــــــــــاتر از تنهــــــــــا

در رختخوابِ غــــــــم ، بالشتکِ مرگ‌ست

زیرِِ ســـــــــــــرِ مردی ، بعد از تو بی فردا

تقویمِ تقــــــــــــدیرم ، تعطیلِ رسمی شد

تقصیرِ هجـــــران‌ست ، این ماجـــرا حتّیٰ

سوغــــــــــــــــاتی دوری ، از روزِ اوّل بود

جانی میــــــــــــــانِ تن ، بی منطق ومعنا

تابوتِ من دفتر ، قبــــــــــــرم پُر از دیوار

ای زندگی پوچی ، دست از ســـــرم بردار

شاخِ نباتِ من ، خوابیـــــــــــده در قبرش

بیــــــــزارم از بودن ، بیــــــــزارم از تکرار

تکرار بیهوده ، امروز وپــــــــــــــــس فردا

نسخهٔ بی مورد! ســــــــــــــربه‌سرم نگذار

من مُرده‌ام دیگر ، ناکوکیِ محضـــــــــــــم

نقصی نمی‌بینــــــــم ، در ســـاز و یا گفتار

یک اتفاق افتاد ، پــــس از فـــــــــــراقِ تو

اُفتادم از چشــــــــــــــمِ ، این قلبِ لاکردار

من مسخرهٔ غـــــم ، گردیدم از هجـــــــرت

شاهـــــــــد نمی‌خواهی! مابینِ این انظار؟

مسمــوم ومســـلولم ، معـــــلول ومجهولم

بعد از شبِ دوری ، پس از همـــــــه اصرار

سیبـــــم که سیلی بر ، این صورتِ سـرخم

هی می‌زند داغت ، لامذهبِ بیمــــــــــــــار

چون قسمتم بوده ، نقطــــــــــــهٔ غم باشم

دورم کِشد هـــــــرجا ، صــــــــد دایره پرگار

فرمانِ آتش بس ، کی می‌دهـــــــــــد قلبت

کی می‌رســـــــد وقتِ ، تضمیــنِ یک دیدار 

نالوتی از عشقت ، پابنـــــــــــــــــــدِ زندانم 

گرکه مسلمـــــــانی! کمتــــــــــــــر بده آزار

چون دوستـتـــــــدارم ، حقِّ تو بسیاراست

بی تو نمی‌خواهـــــــــــم ، دنیایِ کج رفتار  

نسیان نمی‌گیــــــــــــرد ، دامـــــانِ عقلم را 

آبستنِ دردم ، با نطفــــــــــــــــــــه‌ای ناچار 

طاست نمی‌اُفتـــــــد ، چون‌که بدستـــــانم

ترســــــــم به تابوتم ، بنشینــــــم از اجبار 

مغزم پر از شعــــــــــــــــرِ ، دلتنگِ دلگیر و

خطِّ تورا دارد هـــــــــرشب به لب خودکار

یلداتر از مویت ، بی ســـــــــــــــالیِ عمرم!

بی فاصله از تو ، مُردم ولی صــــــــــــدبار 

ممنـــــــــــــــونم از دردی ، که در دلم زادی

کُشتی مرا آری! با لذّتِ بسیــــــــــــــــــــــار

من قــــــــــــــــــــدسِ تنهایِ بی دایه ومادر

درگیـــــــــــــــر اقبالِ ، دندانِ صـــــــد کفتار

زیتونِ سبــــــــــــزم را ، خصــمِ ملخ خورده 

یا می‌مکد خونم ، خفــــــــــــــاشِ شب‌انگار

من مستحق بودم ،بعــــــــــــداز تو بر مُردن

پخش می‌کنــــــــــــد امشب مرگِ مرا اخبار

سیدمحمدرضالاهیجی