سیب آفتاب*

وخواستم که دست درحریم آسمان کنم

شبانه های ماه را به عشق میهمان کنم

به مرگ وزندگی مقدراست. داستان من

که لحظه لحظه خویش رابرای عشق جان کنم

همیشه ی دلم تو باش تا برای زندگی

گلوی لحظه های خویش را ترانه خوان کنم

به شاخسار دوردست  آسمان نمی رسم

که عشق را به سمت باغ دوست نردبان کنم

بدون واژه ای از آستانه ی بلند وحی

چگونه عشق را برای زندگی بیان کنم

به دست عشق از خدا به سمت جان کشیدمت

که هرچه در تصورجهان نیاید آن کنم.