سر بلند

آماده بود تا که به میدانِ خون رود             
با عقل و عشقِ خود، به مصاف جنون رود

تا اینک او دوباره به دنیا نشان دهد             
انسان چگونه باید از آتش برون رود...

آنگاه با صدای رسایی حریف خواست         
مردی که خود تمامِ جهان را حریف بود

یاران پاکِ پشتِ سرش غرقِ خون، ولی      
دشمن هنوز پیش دو چشمش ردیف بود

درجنگ تن به تن همگان را شکست داد     
این شدکه حمله ور همةدشمنان شدند

آماج تیر و نیزه و شمشیر شد تنش                
تا عاقبت حریفِ غرورِ جهان شدند...

آری کسی نبود که یاری رساندش              
دنیا در آن زمان ز دلیران فقیر بود

آن سر بلندِ تشنه لب آن مرد کارزار            
خونش ز چشم تشنه تر َش سر بزیر بود

او یادگار حیدر کرار بود ازآن                    
اینگونه در برابر ظلم ایستاده بود

سر  داد در مقابل عزت، چونان پدر             
مردی که تن بخواری و ذلت نداده بود

روزی جهان به نام تو بیدار می شود            
این قصه از حقیقت دنیا بدور نیست

نامی به نام و نسل تو می سازد این جهان     
روزی که  جز به نام بزرگ ظهور نیست

پوریا شیرانی