پرکرده شکم از قبل مال و منال

ای سیر شکم باره غافل ززوال



کی بردگران سرورو آقا شده ای

روزی که گرسنه بی رمق رفته زحال



آندم که به تن کرده فقیری ژنده

برتن تو بپوشی زلباس اقبال



اربابی و رعیت شده فرمانبر تو

غافل که تو فرمانبر امیال ملال



هر لحظه به دنبال غم سود و زیان

عمر تو فنا گشت و فدای اموال



خواهان غلام و خدم و جاه و مقام

عاقل چه کند فخر چنین جاه و جلال



یکدم چو کنی فکر سرانجام نفس

دیگر ندهی دل تو به دنیای ریال



امروز جهان تو بی غم و فربه شدی

فردا چه دهی جواب یعمل مثقال



روزی که زافتاده بگیری دستی

آن روز کمال است و دگر خواب و خیال



                                                                         غمین