یک دانه انار، باز یک دو سه چهار

تقویم تمام دانه ها را بشمار

از آن شب چله ای که عاشق شده ام

در کنج دلم شکسته یک کاسه انار

..................

سر را که روی دامن دریا گذاشتم

در آسمان آبی تو پا گذاشتم

دست مرا گرفتی و تا مرز پر زدیم

با تو قدم به کشور دلها گذاشتم

گفتند عاقلان: " نگذاری طلسم عشق...  

دیوانه ات کند"! چه شد؟!...اما گذاشتم

برگشته ام به سمت جنوب از شمال تو

دل را کنار ساحل تو جا گذاشتم

ما عشق...ما بهار...، در  آغاز جمله ها

جای ضمیر مفرد من ، ما گذاشتم

 ***

 برگشته ام به حافظه ی بیست سال قبل

 آن فال را... که زیر متکا گذاشتم!

"در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست"

تاریخ عقد را شب یلدا گذاشتم

"بحریست بحر عشق که هیچش...." و همچنان

سر را بروی دامن دریا گذاشتم!