بله عزیزان دنیا محل گذر است چه خوب و چه بد دنیا سراسر امتحان الهی میباشد و همه در آن شرکت داریم

برای خود دانشگاهی است مثل دانشگاهی که ما داریم وقتی در امتحان کنکور شرکت میکنیم و انتظار قبول شدن

را داریم اگر قبول شویم خوشحالیم و اگر قبل نشویم ناراحت  . دنیا هم همینطور است حالا ما از این امتحان الهی چقدر

 خوشحال بیرون می آیم خدا داند و بس . در قطار زندگی که ما هستیم خواه نا خواه یک روز باید از آن پیاده شویم

هر کداممان یک مدت محدودی را در این قطار هستیم  و باید که به عالم باقی برویم و تنها خداست که میماند مادرم

را که از دست  دادم غم و اندوه را بیشتر از قبل حس میکنم یاد مادرم که می افتم غم تمام وجودم را فرا میگیرد آن

چشمهای پر ازغم و نگاهای معصومانه ی او و آن چینهای صورتش آن قلب پاکش غمها و اشکهایش همه و همه مرا

دیوانه میکند خوب چاره ای ندارم خواست خداوند بر این بوده چه میشود کرد تا دنیا بوده همین بوده حالا دیگر من

تنها شدم و تنهایی فقط و فقط برازنده خداوند است من میگویم که تنها شدم ولی در عین تنهایی خداوند با ما

هست و  نظاره گر اعمال ماهم  چه خوب و چه بد و  می نشینم و باز به مادرم فکر میکنم به نصیحتهای او به او که

مرا همیشه به صراط مستقیم دعوت میکرد به نماز هایی که در دل شب میخواند و با خداوند رازو نیاز میکرد و همه را

دعا میکرد