تقدیم به شهید راه دانایی و فن آوری میهن اسلامیمان شهید مصطفی احمدی روشن
( غریو شهامت )
ایـران زمیـن کـه آیـنـه ی استقـامت است
هـر جـای آن بلنـد ، غـریـو شهامت است
چشم حسود کـور ، کـه دانش دریـن دیـار
معجونی از سیاست و عشق و دیانت است
از ابـتـدای خـلقـت انسان دریـن جـهـان
اشـرار را بـه کشتـن ابـرار عـادت است
روشن اگر چه کشته شود روشنی به جاست
ایـن شـاه بیت عشق عـلی در ولایـت است
روشـن تـرین نـشانـه ی هستی از آن اوست
والا تـریـن مـسیـر ، مـسیـر شهـادت است
روح تـو سـر بـلـنـد تـرین سایـه ی خـداست
شـیـدایـیـت نشانـه ی شـور و طـراوت است
دشمـن بـه چـاه جهـل و شقـاوت سقوط کرد
جای تـو بـر بـلنـدی ِ عـرش ِ سعـادت است
تعبیری از خداست نـه از بـنـده ، ایـن کلام
مـرگ شهـیـد ، زنـدگـیش را روایـت است
بـد نیست دیــو جـهـل بـدانـد بــرای مــا
از جان گذشتن این همه آسان و راحت است
نـفـریـن بـه دست هـای پـلـیـدی که هیچ وقت
بـاور نکـرد ، کشتـن خـوبـان جـنـایـت است
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )