در دو چشم سوگوارت، می گساری می کشم

رنگ فصل سوز و سرما را، بهاری می کشم

گل ز شرم بوسه هایت، پایبند خاک شد

بوسه هایت را، به رنگ شرمساری می کشم

باز هم پیراهنت، تکرار برگ است و بهار

در نگاه دگمه هایت، بی قراری می کشم

پاسخ عشق شرر خیز زنی جان سخت را

روی  لبهای شر انگیز تو، آری می کشم

حمله های بی سرانجامی به شهر بی کسی

حمله هایم را، سراسر انتحاری می کشم

از دلم تا چشمهایت، عالمی دلبستگیست

در دو چشم سیل خیزت، استواری می کشم

عشق یک دشت همیشه سبز بی زنگار نیست

گاه گاهی آسمانش را، غباری می کشم

2.12.89