1

بهار

فرامی رسد

وعشق

چون آب روان

می گذرد.

2

بهار،بانگاه های ساده ی تو

خاطرات دشت های سوخته رابامن می گفت

دست های تشنه ی مااماروشن بودو

دری به جهان دیگری می گشود.

3

دردل ها

عشق می شکفد

درآسمان

ستارگان

وتوازبرکوه

بانیلوفری

کنارزخمهایت.

4

دل بهانه می گیرد

وهزارسبزینه ی فریاد

برنمی آید

ای بانوی بهار

عاطفه واحساس

بی تو

دلم راکجا برم

درفراسوی چشمانت

مشعلی بیفروز

تاسبزترین شاخه های عشق را

به تماشانشینم.