تاریخ تولد 

قطعه شعری موشح  ، که در سن نوزده سالگی سروده شده  و هنوز هم احساس می کنم  تازه  است

توضیح : اگر حروف اول همه ی مصراع های این قطعه را به ترتیب کنار هم بگذاریم جمله ی ذیل به دست می آید :

<< اول فروردین هزار و سیصد و بیست و هفت هجری شمسی ، تولدم مبارک >>

اولین روز ِ سال  ِ نو ، نوروز 

وارد ِ خـانـه ی پـدر شـده ام

لب ِ شیرین گشوده ام به سخن  

فارسی  را ، چنان شکر شده ام

رحمت ِ ایزدی رسیده ز راه  

واژگون از قدم به سر شده ام

راه ِ اجـداد ِ خـویش  پـیـمـوده

داخل  ِ جـرگـه ی هـنـر شـده ام

یـادگـار ِ هـمـیـشـه ی  پـدران

نـور در تـارُک  ِ پسـر شـده ام

هـرچـه گـویـنـد بـاش خـواهـم بـود

زان کـه از خـوب ، خـوبـتـر شده ام

از مـن ایـنـجـا کسی نـمـی پـرسـد

راز را ،  تـا کـجـا خـبـر شـده ام

واپسیـن حـرف دوستـان این است

سـوز  در سـاز مختـصـر شـده ام

یـا بـه تعـبـیـر ِ عـمّــه و خـالــه

صبـر هـمسـایـه ی ظـفـر شـده ام

دست هـایـم نـمی رسـد بـه نـخـیـل

ورنـه خـرمـا خـوری قــَدَر شده ام

بـا دعـایی کـه  ،  مـادرم  دارد

یارب آمـیـن ، چه بـارور شده ام

سـبـد ِ عشقـم از بـهـار پــُر است

تا دریـن دشـت، جلـوه گـر شده ام

وای اگـر دیـده وا کـنـم بـه غـرور

هـرچـه پـیـدا کـنـم  ، هـدر شـده ام

فـکـر ِ فــردای بـهـتـری دارم

تـازه ،  از فکـر تـازه تـر شـده ام

هـنـر آیـیـنـه ی نـگـاه  ِ  مـن است

جـاری از جـان  ِ شعـر ِ تـر شده ام

روز و شب راه  ِ عـشق ، مـی سپـرم

یـا دریـن خـطـه  ، ره سپـر شده ام

شادم از ایـن کـه هـیـجـده سال است

مست  ،  از لـطـف ِ دادگـر شـده ام

سایـه ی مهـر ِ مـادرم بـه سـر است

یــار ِ انــدیـشـه ی پــدر شــده ام

تـازه  سـربـازم و بـه قــول عـمـو

واجـب الـحـج ّ ایـن سـفـر شـده ام

لـب ایـوان نـشستـه ام بــا شـوق

در دل ِ شعـر ، شـعـلـه ور شده ام

می درخشـد ستـاره در چـشـمـم

مـاه را  مـونـسـی  دگــر شـده ام

بَرزُک ،  ای بهتـریـن زمیـن  ِ خدا

از تـو بسیـار مـفـتـخـر شـده ام

راه ِکـاشـان گـرفـتـه ام به امـیـد

کـه دریـن شـهـر مسـتـقـر شده ام

محمد روحانی ( نجوا کاشانی ) ببببببب  

برزک - بیستم فروردین  1346