این منم من ، همیشه ایرانی

پاسدار وجب وجب از تو

مثل هر بیت شعر فردوسی

زنده ام  زنده روز و شب از تو

پرچم مرز و بوم ایران است

بر فراز جزایری آباد

های وهوی قبیله های خرد

مثل هوهوی بوته ها در باد

ای درخت کهن تر از تاریخ

ای تو سرو همیشه آزاده

ای بلندِ از آسمان پیدا

ای تبر خورده ی نیفتاده!

ای وطن ای تو سربلند اکنون

ای وطن ای گذشته ات بشکوه

نامت از ماه و مهر رخشان تر

برتر است استواریت از کوه

آب هایت همیشه ایرانی

مردم ساحلت  نهنگ آسا

به تمام جهان نخواهم داد

مشتی از ماسه ی ابوموسا

از رشادت به راه تو باقی است

رد پای حماسه ها بسیار

من ز دستت نمی دهم ساده

من ز دستت نمی دهم دشوار