در قالب شعر میسرایم

اسرار نهفته ی دلم را

میگویم از این به بعد تنها

با خویش تمام مشکلم را

از بسکه درون سینه من

پر از غم و درد روزگار است

شاید که سرشته اند از غم

در روز تولدم گِلم را

این موج پر از غرور غمها

عصیانگرو مست و بی ترحم

انگار به قصد یا به اجبار

ویرانه نموده ساحلم را

از دست زمانه دل گرفته

انگونه که کامِ کام , تلخ است

مردود شدم در این سرودن

صفر است , ببین معدلم را

اینجا همه گرم خویش هستیم

نزدیک همیم و دور از هم

یک لحظه چراغ روشن دوست

روشن ننمود محفلم را

پیغام مرا به غم رسانید

گویید همیشه شرمسارم

شرمنده از این گرانی جان

ازار رسانده قاتلم را

این چند زمان مانده عمر

بیهوده هدر مکن که روزی

از دست دهی , زنی بر اتش

مانند منی که حاصلم را