ریشه در قلب سفیدی دارد

و به دنبالش "ب"

پشت سر فصل هجوم قطرات

آب راه افتاده

چشمه ای پاک وزلال

پر از جوش وخروش

می شوم همسفرش

من و مشکی بر دوش

# # # #

لب من تر شده است

از درون دل من

تشنگی می جوشد

تازه چشم دل من باز شده ست

روح من تشنه پرواز شده ست

# # # #

تشنه ی  چشمه توست

شب تبداری اندیشه من

تو چه کردی با من؟

تو چه گفتی؟

چه نوشتی؟

# # # #

روی آن تکه الماس سیاه

دست تو نور نوشت

و مرا تشنه تر از دریا کرد

 # # # #

باز هم مشک مرا

از همان چشمه ی جوشان نگاهت تر کن

باز هم تشنه ترم

بی تو من شب شده ام

رقص دستان تو را می خواهم

سر اين سفره نور

مزه موسیقی لبهایت

پاي گوشم جاريست