فرو رفته ام تا گلو , زیر درد

خوشا مرگ داغی در این فصل سرد

کمر تا کمر استخوانم خمید

شدم بی تو من , شاعری کوچه گرد

به تو میرسم! عین خوش باوریست

تو یک روز زوجی  یو من روز فرد

نه تنها تو از دست من خسته ایی

قفس هم مرا از خودش کرده طرد

من از دوریت رنجها برده ام

شده رنگ سرخ رخم , زردِ زرد

ببین مرگ با ان همه تلخیش

به جسم ضعیفم نگاهی نکرد

غم عشق شیرین و لیلا ببین

که با جان فرهادو مجنون چه کرد