نه روز و شب

تنهايي ام را مي فهمند

          نه همين كلماتِ كافر

اين عصا هم فقط بلد است

بلوط هاي پوسيده را

          براي گوسفندانم فرو ريزد

حتي از تو چه پنهان

گوسفندانم هم

  ايمان نياورده اند

            به معجزات معمولي ام

خلوتي عاشقانه

          مرا خوش تر

             از هر چه فرزانگي

                        و حماسه هاي ابلهانه

اما نه در زنانِ بي نامِ خواب هايم

             نه  بينِ سايه هايِ هرجايي

                                  كسي شبيه تو نيست ...

از تو چه پنهان

   هرگز شاعري اوالعزم نخواهم شد