روزي كه به خون نشسته شد روياها

معلوم نبود جلوه ي فرداها

با عشق به تو مقاومت كرد اين خاك

حتي جلوي خشم هواپيماها

****

شليك گلوله ها و موشك ها را...

پرواز غريبانه ي لك لك ها را...

اين خاك چه روزهاي سختي را ديد

پيراهن خوني عروسك ها را ...

*****

چشمان تو و حياي من را مي خواست

آن غيرت ناب مرد و زن را مي خواست

چشمش به تمام خاك ما بود آن روز

دشمن همه جاي اين وطن را مي خواست

******

حسي دارد عجيب و مجهول اين خاك

با بوي شهادت شده محلول اين خاك

از بس كه قدمگاه شهيدان شده است

انگار بهشت است نه دزفول اين خاك

تا بعد...