هنوزم یه طفل کوچیک جای من

می ره  کوچه رو تماشا می کنه

با مرور خاطرات کودکی

قفلای زندگی شو وا می کنه

همه ی گذشته شو خط می زنه

دفتر بزرگی شو تا می کنه

می شینه رنگ تبسم رو لبش

خودشو وقتی که  پیدا می کنه

توی جا کفشی کهنه ی دلش

کفشای بچگی  شو پا می کنه

اولش یه کم خجالت می کشه

با خودش این پا و اون پا می کنه

یه دفه دل و به دریا می زنه

خودشو تو بچه ها جا می کنه...

لحظه ها بهش می گن که پیر شدی

ولی اون همیشه حاشا می کنه .