از چنین رنگ که در زلف تو انداخته رب

بهت انداخته در قامت تاریکی شب

دیگر ازشوق دراین پوست نخواهم گنجید

آه اگر نام مرا نیز بیاری بر لب

بی گمان نیست به زیبایی چشمان تو چشم

و مرا نیست بجز نرگس جادوت طلب

من که از عشق تو فرهاد شدم،جان دادم

باز چون خسرو ظالم شده ای از چه سبب

چند روزیست که دریای نگاهت جاریست

تو به من می نگری،آه عزیزم چه عجب؟

آخر حرف من این است"تورا کم دارم"

به خدا نیست از این مطلب زیبا مطلب

عشق شوخ است ولی هجر سر ازغم دارد

آه،از من تو دگر هجر خودت را مطلب

آخر این غزل عاشق شدم و خندیدم

بعد در خواب تو را ماه شب خود دیدم

                                   "پیر"